Στο νοτιότερο άκρο της Αιτωλίας δημιουργήθηκε και άκμασε το σχετικά πιο πρόσφατο οικιστικό συγκρότημα των Οινιαδών, το Νεοχώρι.
Το Νεοχώρι χτισμένο ακριβώς πάνω στην νότια όχθη του Αχελώου φαίνεται να ιδρύεται στα μέσα του 17ου αιώνα. Η ακμή του το κατέστησε σύντομα διοικητικό κέντρο και έδρα του δήμου Παραχελωϊτιδος όπου συμπεριλαμβάνονταν τα χωρία Νεοχώρι, Μάστρου, Μαγούλα και Γουριά.
Ήδη από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του προσέλκυσε πλήθος κόσμου που έψαχνε μια καλύτερη τύχη έτσι άνθρωποι από την Αιτωλοακαρνανία, την Ηπειρο, τα Επτάνησα, την Πελοπόννησο ακόμη και άνθρωποι από πολύ μακρινά σημεία της Ελλάδας εγκαταστάθηκαν στο Νεοχώρι προκειμένου να επωφεληθούν από τον πλούτο που χάριζε απλόχερα ο οινιαδίτικος κάμπος, γνωρίζοντας πρωτοφανή ευημερία.
Ζωηρό εμπόριο αναπτύχθηκε με περιοχές της Δυτικής Στερεάς, των Επτανήσων και της Ηλείας και ως εκ τούτου το Νεοχώρι στο παρελθόν διέθετε το δικό του τελωνείο (παράλληλα με το Κατοχιανό) στον Αχελώο απ’ όπου εξήγαγε τα προϊόντα του κάμπου.
Κάθε είδους καλλιέργεια ευδοκιμεί στο Νεοχώρι, ενώ η κτηνοτροφία και η αλιεία γνωρίζουν διαχρονικά μεγάλη ανάπτυξη.
Η κωμόπολη είναι ακόμη γνωστή ως ο τελευταίος σταθμός στη διαδρομή προς την Παραλία του Λούρου τη μεγαλύτερη παραλία της Ελλάδας και σπουδαίο Υδροβιότοπο, για το χαμηλότερο ηπειρωτικό σημείο της Ελλάδας που βρίσκεται στην περιοχή με αρνητικό υψόμετρο στα -7.98 μέτρα, για τον εμπορικό της πεζόδρομο που συνιστά αγαπημένο σημείο διασκέδασης των νέων των Οινιαδών, καθώς και για τις εκκλησίες και τα μοναστήρια που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση και μαρτυρούν ένδοξη βυζαντινή και υστεροβυζαντινή πολιτισμική κληρονομιά.